De uitslag
Door: Metje Vosselman
Blijf op de hoogte en volg Metje
02 Oktober 2009 | Italië, Assisi
Helaas, degenen onder jullie die nu een medische update verwachten over alle koortslippen, muggenbulten en andere allergische reacties die mijn lichaam hebben uitgekozen om zich te manifesteren, moet ik teleurstellen: die komt er niet. Het gaat hier om de uitslag van de prijsvraag die ik in de vorige aflevering van mijn weblog had uitgeschreven. Met trots en valse bescheidenheid kan ik u meedelen dat de beloofde eeuwige roem geheel in de familie blijft. Het enige juiste antwoord was: crocs en dat antwoord is gegeven door Jacco. En nee, ik had het hem niet ingefluisterd, hij wist het echt niet! Velen van jullie dachten dat die Italiaanse motorduivel klompen droeg, maar het enige hollandse aan zijn schoeisel was de kleur: zijn crocs waren oranje. Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om jullie te bedanken voor alle inzendingen.
De afgelopen week heb ik de laatste vlakke etappes van Italië gefietst, waaronder zaterdag de Povlakte. En die Po was inderdaad groot. Ik heb in mijn hele carriere als verpleegkundige (wel 4 jaar) nog nooit zo’n volle Po gezien. Maar vanaf maandag was het weer klimmen: de Apenijnen dit keer. Via Ravenna ben ik in 3 dagen afgedaald (of liever gezegd: opgestegen )naar Assisi waar ik een paar dagen hoop te blijven. En foei, wat viel dat klimmen tegen maandag, ik kon merken dat ik al een week niet meer geklommen had. De conditie wordt minder en de carosserie begint te slijten (en dan heb ik het niet over de fiets, hoewel die ook niet meer zo smetteloos is) veroorzaakt door continu te weinig slaap en de Italiaanse opvatting van een voedzaam ontbijt. Na het ontbijt is mijn eerste stop steevast de bakker voor een portie bruin brood. Ook moet ik ervoor zorgen de concentratie niet te verliezen: maandag zat ik met de blik op oneindig en het verstand op 0 al halverwege de oprit van de snelweg voordat ik door had dat dit niet de brug was waar ik volgens mijn routebeschrijving overheen moest! Dinsdag had ik een rustdag en die dag ben ik begonnen met een voedzaam ontbijt in te slaan bij de plaatselijke bakker, dat hielp al enigszins, maar daarna kwam ik op mijn (vaste) rondje door de stad een Franciscaans klooster tegen met bijbehorende kerk: jullie begrijpen dat ik daar meteen in gedoken ben en een poosje ben blijven zitten, erg goed voor het moreel: het koppie zat meteen weer goed op de romp. In de tweede kerk die ik bezocht kwam ik trouwens een oeroud fenomeen tegen: gereserveerde banken met de familienaam erop. Deze gewoonte is hier blijkbaar nog niet uitgestorven! Wat ik de afgelopen dagen ook vaak tegengekomen ben: elke Italiaan die buiten de bebouwde kom woont heeft een levensgrote hond. Attente il cane! Gelukkig voor mij hebben ze meestal ook een levensgroot hek. De enkeling die dat niet heeft, jaagt mij nog steeds de stuipen op het lijf! Afgelopen zondag had ik zo’n k..keffertje bijna in mijn kuit hangen. Gelukkig kon ik nog net mijn fiets ertussen zetten, anders had ik hem in het bijzijn van zijn baasje tegen de stembanden moeten tikken en dat zag ik niet zitten. Maar, om met het belangrijkste te eindigen: IK BEN INMIDDELS GEARRIVEERD IN ASSISI, dus mag ik niet mopperen. De komende dagen ga ik mij onderdompelen in het woeste leven aldaar en wanneer ik maandag boven kom drijven, hoop ik weer iets van me te laten horen(als er tenminste internet in de buurt is).
Scorelijst: 1925 km., 39 bananen, 56 liter water, 6 veerpontjes en 2 engels sprekende Italianen (helaas voor Door: nog steeds geen hitsige, ze zullen me wel tijdig ruiken en de kuierlatten nemen).
Tenslotte: wist u dat:……er vele wegen naar Rome leiden……….ik er op dit moment een paar aan het proberen ben……..er slecht onderhouden wegen tussen zitten……..ik hoop dat mijn fiets dit overleeft……ik in Assisi ben!!!!!!!!……ik een appartement net buiten de stad bewoon………ik vanuit mijn slaapkamerraam een prachtig uitzicht heb op de stad……. dit het weer was voor vandaag ….doei!
De afgelopen week heb ik de laatste vlakke etappes van Italië gefietst, waaronder zaterdag de Povlakte. En die Po was inderdaad groot. Ik heb in mijn hele carriere als verpleegkundige (wel 4 jaar) nog nooit zo’n volle Po gezien. Maar vanaf maandag was het weer klimmen: de Apenijnen dit keer. Via Ravenna ben ik in 3 dagen afgedaald (of liever gezegd: opgestegen )naar Assisi waar ik een paar dagen hoop te blijven. En foei, wat viel dat klimmen tegen maandag, ik kon merken dat ik al een week niet meer geklommen had. De conditie wordt minder en de carosserie begint te slijten (en dan heb ik het niet over de fiets, hoewel die ook niet meer zo smetteloos is) veroorzaakt door continu te weinig slaap en de Italiaanse opvatting van een voedzaam ontbijt. Na het ontbijt is mijn eerste stop steevast de bakker voor een portie bruin brood. Ook moet ik ervoor zorgen de concentratie niet te verliezen: maandag zat ik met de blik op oneindig en het verstand op 0 al halverwege de oprit van de snelweg voordat ik door had dat dit niet de brug was waar ik volgens mijn routebeschrijving overheen moest! Dinsdag had ik een rustdag en die dag ben ik begonnen met een voedzaam ontbijt in te slaan bij de plaatselijke bakker, dat hielp al enigszins, maar daarna kwam ik op mijn (vaste) rondje door de stad een Franciscaans klooster tegen met bijbehorende kerk: jullie begrijpen dat ik daar meteen in gedoken ben en een poosje ben blijven zitten, erg goed voor het moreel: het koppie zat meteen weer goed op de romp. In de tweede kerk die ik bezocht kwam ik trouwens een oeroud fenomeen tegen: gereserveerde banken met de familienaam erop. Deze gewoonte is hier blijkbaar nog niet uitgestorven! Wat ik de afgelopen dagen ook vaak tegengekomen ben: elke Italiaan die buiten de bebouwde kom woont heeft een levensgrote hond. Attente il cane! Gelukkig voor mij hebben ze meestal ook een levensgroot hek. De enkeling die dat niet heeft, jaagt mij nog steeds de stuipen op het lijf! Afgelopen zondag had ik zo’n k..keffertje bijna in mijn kuit hangen. Gelukkig kon ik nog net mijn fiets ertussen zetten, anders had ik hem in het bijzijn van zijn baasje tegen de stembanden moeten tikken en dat zag ik niet zitten. Maar, om met het belangrijkste te eindigen: IK BEN INMIDDELS GEARRIVEERD IN ASSISI, dus mag ik niet mopperen. De komende dagen ga ik mij onderdompelen in het woeste leven aldaar en wanneer ik maandag boven kom drijven, hoop ik weer iets van me te laten horen(als er tenminste internet in de buurt is).
Scorelijst: 1925 km., 39 bananen, 56 liter water, 6 veerpontjes en 2 engels sprekende Italianen (helaas voor Door: nog steeds geen hitsige, ze zullen me wel tijdig ruiken en de kuierlatten nemen).
Tenslotte: wist u dat:……er vele wegen naar Rome leiden……….ik er op dit moment een paar aan het proberen ben……..er slecht onderhouden wegen tussen zitten……..ik hoop dat mijn fiets dit overleeft……ik in Assisi ben!!!!!!!!……ik een appartement net buiten de stad bewoon………ik vanuit mijn slaapkamerraam een prachtig uitzicht heb op de stad……. dit het weer was voor vandaag ….doei!
-
02 Oktober 2009 - 09:13
Jan:
Apetrots met een vrouw die dit kan. Wie doet het haar na ik weet zeker maar heel weinigen. Hoewel er veel zeggen dat zou ik ook wel willen, nou... laat het maar zien. Prachtig meid je bent en blijft mijn "KEI". Knuiffels en tot volgende week. -
02 Oktober 2009 - 09:19
Monique:
Joepieeeeeeeee, lieve Metje je bent er. Volgens mij ben ik net zo blij als jij. Ik heb geen moment getwijfeld of je het wel zou halen maar ohoh het is allemaal nog niet meegevallen he. Toppie gedaan en nu lekker genieten van de mooie plek waar je zo graag naar toe wou. Dikke knuf Monique -
02 Oktober 2009 - 09:21
Anne:
Metje, super!!!!! -
02 Oktober 2009 - 09:27
Arda:
Hey Metje...
Geweldig weer om te lezen wat je hebt doorstaan om te komen waar je wilde komen!
Rome halen, is nu nog een eitje, toch?
Keep up the faith, deze laatste dagen.
Het is nu nog ff aftellen.....!
Liefs, Arda -
02 Oktober 2009 - 10:00
Willemien:
hoi Metje
geweldig dat je er bent, petje af voor jou.
groetjes, -
02 Oktober 2009 - 10:46
Dinie:
Welgefeliciteerd, toch bijzonder, maar dat hebben we met z'n allen in de reacties wel getoond. Jij bent sterk, yes.
Ik laat alles nog aan Barbara lezen. -
02 Oktober 2009 - 10:52
Jakob:
Gefeliciteerd: Ook ik ben trost op mijn zus
Met deze prestatie is het geen zusje meer.
Een fijne tijd in Assisi en straks nog even naar Rome -
02 Oktober 2009 - 11:53
Anneke:
TatataTAAA
Nou als er iemand recht heeft op genieten van een top prestatie dan ben jij het deze keer. Tjongejonge, etc. En nu? Back to basics in Assisi jezelf eens in rust tegen komen, en verder hoop ik dat de reis je bij je doel heeft gebracht (en zo niet dan mag je nog even doorwerken de laatste week). Fijn dat je er bent Metje, geniet van alles om je heen! Tot volgende week in een nieuw verslag! -
02 Oktober 2009 - 12:03
Kees De Wildt:
Metje niet tegen Door vertellen dat ik deze reactie van haar pas nu heb doorgegeven. Ze had me dit briefje al veel eerder meegegeven. Gelukkig zou ze met haar oplossing toch de eeuwige roem niet gewonnen hebben.
Hé Metje, je bent over de helft 22-09 Nu de rest nog. Ik weet zeker dat je het redt. op de tandem ging het ook goed. (zat je toen eigenlijk voor of achterop?) Geen zee te diep weet ik niet maar in ieder geval is voor jou geen berg te hoog.
Ik weet ongeveer hoe je weg bent gegaan, ben zeer benieuwd hoe je terug komt, weet je al precies wanneer? Wist je trouwens dat Harley-rijders verklede engelen zijn? dus het meest lochise is dat hij "Jezus Nikes" droog. Nou meid, houd je taai, wel opschieten want ik ben bijna door mijn kaarsen heen.
Carpe Diem en liefs Door -
02 Oktober 2009 - 12:11
Sicco:
Metje; mooi om te lezen dat het goed met je gaat en Assisi bereikt is!!
(Rome is nu nog even om de hoek:-)
Geniet ervan en we hopen dat je gaat zien (hebt gezien)wat Fransiscus
"zag"!
PFY Gerda en Sicco. -
02 Oktober 2009 - 12:27
Kees De Wildt:
En dan gelijk maar een meer actuele reactie van mijzelf .
Uiteraard ben ook ik trots op je, maar dat roept iedereen al en ik probeer wel origineel te blijven.
Ik heb begrepen dat Jan je volgende week pas gaat ophalen. Misschien heb je dan nog even tijd om te kijken of we daar nog een dependance kunnen beginnen voor RBN. Misschien in het klooster van de Franciscanessen? want heel veel van deze Missionarissen van Maria zullen er niet meer zijn.
In elk geval heb je van mij nog een knuffel tegoed.
Geniet nog een beetje, rust wat uit, neem een borrel van me en tot snel.
Kees -
02 Oktober 2009 - 16:20
Cor:
Hai Metje,
Erruugg goed van je, daar heb je me even een geweldige prestatie neergezet, blijf genieten! Je weet nu dus ook precies welke wegen je moet kiezen voor het terugfietsen haha.
Een dikke hug!
Groetjes, Cor -
03 Oktober 2009 - 09:46
Jurrie En Rieki:
Geweldig dat je al zover bent.
Nog een stukje en je bent in Rome. Succes nog je laatste weekje op de fiets in Italië. Daarna veel plezier samen met je mannen in Rome.
-
03 Oktober 2009 - 15:37
Arja:
proficiat. nooit gedacht dat je het(niet) zou halen. Komende weekend drie verjaardagen, dus kan ik lekker opscheppen dat ik een vriendin heb die ff naar Rome fietst en hoe je een onderonsje met Franciscus van Assisi hebt gepland. Ik ben heel benieuwd naar je spirituele ervaringen van deze reis. Het ga je heel goed. Geniet vooral van het laatste stukje.
Dikke omhelzing. Ar -
04 Oktober 2009 - 12:18
Tineke En Evert:
Helemaal goed, gefeliciteerd,geniet van zo'n moment.
-
04 Oktober 2009 - 15:13
Thea:
Gefeliciteerd met het behalen van dit punt/deze stad. Succes met de laatste loodjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
